به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ عصر امروز سه شنبه 29 فروردین 1402 برابر با روز 27 ماه مبارک رمضان جمعی از دانشجویان و نمایندگان تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.
مرتضی خواجوی نماینده جهادگران یکی از سخنرانان دیدار رمضانی با رهبر انقلاب بود که متن کامل سخنرانی ترکمان در ذیل آمده است:
.jpg)
متن کامل صحبت‌های وی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
مرتضی خواجوی هستم به نمایندگی از گروه‌های جهادی دانشجویی، خصوصا جهادگران فعال در حوزه کارآفرینی و اشتغالزایی مناطق کم برخودار
قبل از شروع عرایضم، ضمن ابلاغ سلام گروه‌های جهادی استان خوزستان به جنابعالی، و گرامی داشت یاد و خاطره شهدای جهادگر لازم هست از لطف حضرتعالی به جوانان جهادگر در سال‌های اخیر تشکر کنیم، امیدواریم که لایق این لطف حضرتعالی بوده باشیم.
محور اول: گسترش حرکت‌های جهادی در گرو همت جمعی
طی سالیان گذشته فعالیت‌های اجتماعی به طور اخص فن آوری اردو‌های جهادی با توجه به پختگی و قابلیت این حرکت انسان ساز، توانسته است ضمن ایجاد و فراهم سازی بستری برای نقش آفرینی جوانان در مسیر خدمت رسانی و محرومیت زدایی از کشور، در جهت ایجاد و توسعه هویت ملی، احساس مسئولیت و نقش موثر در رفع مشکلات کشور، در جهت اعتلای میهن عزیزمان گام بردارد.
با وجود تاکیدات حضرتعالی در خصوص گسترش ۱۰۰ درصدی حرکت‌های جهادی بین جوانان و با توجه به اشتیاق فعالین خودجوش این حوزه و اقبال عموم جوانان برای شرکت در این فعالیت ها، متاسفانه سازمان‌های متولی نتوانسته اند در جهت توسعه و پیشرفت این حرکتها به درستی عمل کنند و در مرحله ایجاد ساختار‌ها و سازوکار‌های دست و پاگیر تحت عنوان قرارگاه و حامی متوقف شده و بیشتر، نقش سرعت گیر را بازی کرده تا شتاب دهنده، و صد البته متاسفانه به راهکار قدیمی آمارسازی و آمار بازی مشغول شده اند.
درطرح پیوستی که آماده و به محضرتان ارائه خواهد شد، پیشنهاد می‌شود جایگاه سازمان بسیج مستضعفین، وزارتین علوم و بهداشت و سایر دستگاه‌های متولی در حمایت صحیح از حرکت‌های جهادی تعیین و رصد گردد. همچنین مصداقا، پیشنهاد می‌شود که با تعیین هفته "امید و خدمت" در سال تحصیلی دانشگاه‌ها و حمایت تمام قد سازمان‌های مذکور، زمینه حضور خیل کثیری از دانشجویان در بستر حرکت‌های جهادی فراهم گردد.
محور دوم: موانع توسعه حرکت‌های جهادی
حجم حرکت‌های جهادی در سطح کشور رشد مطلوبی داشته است، ولی با این وجود، سهم این حرکتها، در جهت حل مشکلات اساسی و دارای اولویت کشور کم رنگ است. در ادامه دلایل آن را بررسی و پیشنهاداتی به محضرتان ارائه می‌گردد:
۱. مشغول شدن نهاد‌ها به فعالیت‌های سطحی و غافل شدن از جهاد تخصصی و مسئله محور
۱۸ نهاد فعال در زیست بوم محرومیت زدایی کشور صاحب مسئولیت هستند و عمده فعالیت خود را به حل سطحی مشکلات موجود و تزریق مسکن به درد‌های عمیق جامعه بجای ارائه راهکار پایدار تعریف نموده اند، غافل از اینکه این درد‌ها را نمی‌توان صرفا با راهکار‌هایی نظیر توزیع بسته‌های معیشتی درمان کرد.
۲. فقدان رویکرد جبهه‌ای و ضعف دستگاه‌ها در راهبری محرومیت زدایی
معضل موازی کاری و عدم فعالیت جبهه‌ای بجای طراحی و ترسیم نقشه جامع محرومیت زدایی و حرکت‌های جهادی و تدوین و ارائه الگوی پیشرفت منطقه ای، سال هاست که در بین نهاد‌های مسئول این امر مشهود است.
به عنوان مثال همه ساله ما شاهد سرازیر شدن حجم وسیع تسهیلات اشتغال زایی بدون مطالعه دقیق زنجیره ارزش کسب و کار‌های دارای اولویت به مناطق کم برخوردار هستیم.
پیشنهاد می‌شود که گروه‌های جهادی متخصص در امر اشتغال زایی در هر منطقه، حلقه‌های متعدد زنجیره ارزش کسب و کار‌های منطقه را مطالعه و گلوگاه‌ها را شناسایی و محور‌های مداخله را تعریف کنند و ارائه تسهیلات اشتغال زایی نهاد ها، منوط به داشتن گزارش نظام مسائل اشتغال آن منطقه باشد. با این روش تسهیلات به گلوگاه‌های زنجیره ارزش تزریق شده و شاهد پایداری اشتغال‌های ایجاد شده خواهیم بود.
دیگر پیشنهاد ما تشکیل کمیته‌ای تخصصی، برای رصد و تطبیق دقیق فعالیت‌های نهاد‌های مذکور مبتنی بر الگو‌های پیشرفت منطقه‌ای است که امیدواریم با تقویت نظارت فنی و محتوایی بر این نهاد‌ها شاهد بالارفتن عملکرد الگو محور ایشان باشیم.
۳. ضعف متولیان در هدفمندسازی مسئولیت‌های اجتماعی
پشتیبانی چابک، بهینه و خارج از ساز و کار‌های دست و پا گیر که بنا بود از محل منابع مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها و موسسات اقتصادی تامین گردد حال درگیر توزیع رانتی شده که علی رغم اشتیاق مدیران این شرکت‌ها به تخصیص این منابع به مناطق کم برخوردار و همچنین شناخت مردم و بنگاه‌های اقتصادی خرد از مشکلات و معظلات مناطق، همچنان اندر خم یک کوچه است.
در صورتی که گروه‌های جهادی و مردمی به دلیل حضور و آشنایی با نظام مسائل مناطق آمادگی طراحی سازوکار‌های منطقی و شفاف برای هدایت این منابع را به مناطق کم برخوردار دارند.
محور سوم: مردمی سازی از حرف تا عمل...
با وجود گذشت ۲۰ ماه از آغاز دولت سیزدهم با شعار دولت مردمی و در آستانه سومین سال فعالیت آن، همچنان ایده مرکزی در خصوص مردمی سازی مشخص نیست. ایجاد جایگاه دستیار مردمی سازی و راه اندازی شورای عالی جهاد سازندگی اقدامی خوب و امیدوارکننده در راستای استفاده از ظرفیت دریای عظیم مردم در جهت حل مسائل کشور است، ولی اکتفا به ایجاد ساختار، بدون مشخص بودن اختیارات و ماموریت‌های دقیق این دو مجموعه، ایضا نبود ساز و کار و فرآیند واگذاری أمور به مردم، تلقیِ شعاری بودن مردمی سازی را افزایش می‌دهد.
- به راستی کدام ماموریت و اختیار دولت و با چه روش و فرآیند قانونی قرار است در سال جاری به گروه‌های مردمی سپرده شود؟
- برای حمایت از تشکل‌های مردمی و عدم اجبار ایشان برای تبدیل به شرکت‌های اقتصادی چه بستری توسط دولت و مجلس فراهم گردیده است؟
مردمی سازی با فرایند فعلی دولت، تنها در حد شعار باقی خواهد ماند و به انجام فعالیت‌های کوچک اکتفا خواهد کرد، که مثل تکان دادن آب یک حوض است در مقابل یک اقیانوس.
ما یقین داریم نیل به اهدافی، چون خودکفایی در تولید خوراک دام و دانه‌های روغنی، مدیریت منابع آب و آبخیزداری و رفع بسیاری از آسیب‌های اجتماعی با مردمی سپاری قطعا امکان پذیر است.
محور چهارم: گفتمان جهادی؛ گفتمان جهانی
همانطور که تجربه سال‌های ابتدایی انقلاب نشان می‌دهد، جهاد سازندگی نقشی ویژه در گسترش فرهنگ انقلاب در اقصی نقاط جهان داشته است تا جایی که در ۳۰ کشور جهان دفتر ایجاد نموده و در موضوعات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش آفرینی نموده است.
در حال حاضر و با رشد جریان جهادی در کشور این امکان وجود دارد تا با تامین حداقل پشتیبانی‌ها و اعتماد به جوانان، زمینه ارتباط، جبهه سازی منسجم‌تر و ایجاد پیوندی عمیق بین ملت‌های مسلمان و استکبار ستیز فراهم شود. کما اینکه در سال‌های اخیر با همت تعدادی از فعالین شاهد ایجاد گروه‌های جهادی در سایر کشور‌ها بوده ایم که افتخار میزبانی از ایشان را در چهارمین جشنواره ملی جهادگران داشته ایم که این ازه شروع راه است...
نثار روح همه شهدای جهادگر صلوات
